Bora Ćosić – Biografija

Bora Ćosić (Zagreb, 5. april 1932) srpski i hrvatski romanopisac, esejista i prevodilac. Rođen 1932. u Zagrebu, živio je u Beogradu od 1937. do 1992, kada je prešao u Berlin. Napisao je oko 50 knjiga, kao i nekoliko pozorišnih drama, koje su sa velikim uspjehom igrane u beogradskom Ateljeu 212. Za roman “Uloga moje porodice u svetskoj revoluciji” dobio je 1970. NIN-ovu nagradu za roman godine.

Biografija

Bora Ćosić, rođen 1932. u Zagrebu, 1937. sa porodicom preseljen u Beograd. Tu je završio srednju školu u Prvoj muškoj gimnaziji, studirao na odsjeku filozofije Beogradskog univerziteta. U mladosti je prevodio ruske futurističke pjesnike, uređivao je list “Mlada kultura” 1952, reviju “Danas” 1961-1963, časopis “Rok” 1969-1970. Radio je kao dramaturg i umjetnički savjetnik u filmskim preduzećima “Slavija“, 1958-1959, i “Avala“, 1962-1963. Sarađivao je na dokumentarnim filmovima, pisao dijaloge za igrane filmove. Tokom boravka po Evropi, pored cjelovitih knjiga objavio je više stotina tekstova po novinama i časopisima Njemačke, Austrije, Švajcarske, Italije, Holandije, Mađarske, Rumunije, Rusije, Poljske, Albanije. Učestvovao je na više od dvije stotine čitanja u nekoliko evropskih zemalja. Dao je više od stotinu intervjua za različita glasila, štampu, radio i televiziju. Učestvovao je na književnim konferencijama, festivalima, simpozijumima, međunarodnim sastancima i kongresima.

Književno stvaralaštvo

Karijeru pisca započinje romanom Kuća lopova iz 1956. godine te zatim objavljuje knjige eseja Vidljivi i nevidljivi čovek, 1962, Sodoma i Gomora, 1963. godine. Autor je kultnog romana novije srpske proze, Uloga moje porodice u svetskoj revoluciji, 1969, smještenom u ratnom i posleratnom Beogradu. Ćosić je istovremeno nasljednik srednjeevropske prozne tradicije intelektualnog esejizma, kao i jedan od poslednjih intelektualaca koji se emocionalno iskreno identifikovao sa jugoslovenskom himerom, s mješavinom elegičnosti i mučnog preispitivanja nakon njenog raspada. Po tom romanu je snimljen i istoimeni film.

Raspad Jugoslavije odveo je pisca u dobrovoljno izgnanstvo (najčešće boravi u Rovinju i Berlinu, dok objavljuje u Hrvatskoj). Taj dio njegovog stvaralaštva je obilježen uglavnom esejističkim djelima, među kojima se ističu Dnevnik apatrida, 1993, (opet jedno poigravanje s fiktivnim identitetom preko kojeg Ćosić iznosi stavove o savremenoj društvenopolitičkoj stvarnosti), Dobra vladavina, 1995, te Carinska deklaracija, 2000, poluautobiografski tekst natopljen promišljanjima o propalim južnobalkanskim ogledima i autorovim pomiješanim osećanjima prema toj tvorevini. Napisao je oko 50 knjiga, izdatih u Srbiji, Hrvatskoj i Nemačkoj.

Nagrade

• 1969: NIN-ova nagrada, za roman Uloga moje porodice u svetskoj revoluciji.
• 2002: Nagrada za Evropsko razumijevanje, za autobiografski esej Carinska deklaracija.
• 2008: Nagrada Albatros Zadužbine Gintera Grasa.
• 2001: Nagrada Stefana Heyma.

Djela

Nepotpun popis djela:

• Kuća lopova, 1956.
• Vidljivi i nevidljivi čovek, 1962.
• Sodoma i Gomora, 1963.
• Priče o zanatima, 1966.
• Uloga moje porodice u svetskoj revoluciji, 1969.
• Tutori, 1978.
• Poslovi/sumnje/snovi Miroslava Krleže, 1983.
• Doktor Krleža, 1988.
• Dnevnik apatrida, 1993.
• Dobra vladavina (i psihopatalogija njenog svakodnevlja), 1995.
• Carinska deklaracija, 2000.
• Pogled maloumnog, 2001.
• Tkanje, 2001.
• Nulta zemlja, 2002.
• Irenina soba, (poezija), 2002.
• Izgnanici, 2005.
• Consul u Beogradu, 2007.
• Put na Aljasku, 2008.
• Zapadno od raja, 2009.
• Kratko detinjstvo u Agramu, 2011.
• Doručak kod Majestica, 2011.